(අ)සීමා

කඩා බාධක 

පැන කඩුළු වැට කොටු 

යන්නට වෙර නැති 

ගත

පසෙක තබා මම 

ආලෝකයේ වේගයෙන් 

සැරිසරමි මම 

මට රිසි සේ 

නිල් කඳු මුදුන් උඩින් 

මහා සයුරේ රළ මතින් 

සුනිල නිල් තණබිම් සිසාරා 

හමන මුදු සුළඟක් ලෙසින් 

මහා නගර මැදින් 

හඬන හිනැහෙන මිනිසුන් ලඟින් 

පාවී යමි මම 

වර්ණ පිරි මනසක් සමගින් 

අහසේත් කටු කම්බි

කූඩුවේ ඉඩ මදියි ලත  වුණා

සුව පහසු උණුසුමත් ඇති වුණා

නිල් අහස ගැන සිහින රජ වුණා 

තටු විදා පියඹන්න සිත් වුණා 

තටු ලැබුණු කල අහස වෙත ගියා 

මිතුරු විහඟුන් සිටින තැන් සොයා 

සිත් තුටින් සුළඟ හා මුසු වෙලා  

සුදු වළාමතින් පියඹමී සිතා 

ටික දුරක් යන කලෙක ඉගිළිලා

කොහේ යම්ද තවත් දුර පියඹලා

අහසේ  මැද මහා පැවරු ඉදි වෙලා 

කටු කම්බි සැම තැනම විසිරිලා 

කටු කම්බි අතරින් මා රිංගලා 

යන කලෙක කටු අතර ඇමිණිලා

සුදු තටු අතර රුහිරු මල් ඉහිරිලා 

තව යන්න වාරු නෑ තටු සිඳිලා

නිල් අහස ගැන සිහින ඉහිරිලා 

වරු ගෙන යන කලෙක ඉගිළිලා 

මිතුරු විහඟුන් කොහෙද විසිරිලා

උන් ගිහින් දුර ඈත වෙන්වෙලා 

සිහිනයක වැරදිකරු

සිනිඳු වැලි බිමක

අත්තිවාරමක් නොයොදා

සිහිනයක් මත සිහිනයක් තබා

දහසක් පැතුම් මැද

ඔබ ඉදිකළ සිහින මන්දිරය 

මඳ සුළඟට ද සෙලවෙන මුත් 

කඩා වැටෙතෙයි කියන්නට 

දුක සිතුනු නිසා මා හට 

චණ්ඩ මාරුත හමා

සලකුණු ද ඉතිරු නොවූ සද 

ලොවම සමඟ හිඳ ඔබ 

මට ඇගිල්ල දිගු කල විට 

ඔහේ කරබා හිඳීමි මම

කතා කරන්නට කම්මැලි නිසා ...

සඳට එරෙහිව

 විත්තිකරුවෙකු සොයන නඩුවක 

ජුරියට වී හිඳින්නට වූ කල

 කළුවර අතරින් එබෙන පුරහඳ 

ඇයි ද  සරදම් තවත් මේ මට 

කියාගන්නට කෙනෙකු නොමැතිව 

තනිව හඬමින් සිටින හැමකල 

එබී හිනැහුණ පුන් පුරාසඳ 

දෙන්න පණිවිඩ ඔහුට මා  ගැන 

නොකීවෙන් ඔබ මා කියූ දෙය 

නොමැත ඔහු මා අසල අද දින 

සුසුම් මාරුත හමන මැදියම 

සිනා නොමසෙන් තරු සමඟ හිඳ

ඔහු නොමැති සිත් අහස කළුවර 

ඔබට එලි කල නොහැකි වූ කල 

කුමන පල මට ඔබෙන් තව දුර 

කලු වලාකුළු  වසනු පුරහඳ 

ජුරියද පැමිණිල්ල  වූ කල 

තවත් ගැලවුම් නුඹට නම් නැත 

මා මුල කල නපුරු ඔබ මුව 

අමවල ගිල ගනී ළඟදීම 

සුළඟට කියූ ගී

වයන වස්දඬු රාවේ 

ගයයි මා හද ගීතේ

මද සුළඟ මට හොර රහසේ  

පවසන්න තාලේ...

පුංචි රන් සමනලයන් 

මල් පොකුරු  ළඟ හැඟී 

සෙමෙන් කොදුරමින් ගයයි

සොදුරුතම ඒ ගීතේ ....

මල් වැස්ස හා එක්වී

පියනගනු මන ආයේ

අසා මා හද ගීතේ 

එය ඔබෙයි මා ඔබගේ ...

සිතුවිලි

විටෙක සිනිඳුව පාවෙන

වරෙක බරව කඩා හැලෙන 

වළාකුළු සේ නෙක හැඩ ගෙන  

සිත් අඹරේ ඔහේ සරන

සිතුවිලි....

පෙන පිඬු සේ සිනා නඟන

ගල් කුළු අතර හැපී බිඳෙන 

ගලන ගඟක් සේ  හඬා වැටෙන

සයුර හමුවන තෙක් ගලා බසින 

සිතුවිලි....

ඇසුරු සැනින් පියාඹන 

කතරේ නිල ගංගා මවන 

විටෙක තෙත්

විටෙක වියළි

සිතුවිලි....